~~~~ Een fotograaf verteld ~~~~

Paddenstoelenpracht

Met de komst van het regenseizoen verandert onze tuin in Malawi in een broedplaats voor allerlei paddenstoelen. Overal waar je kijkt, schieten ze uit de grond in verschillende vormen en kleuren. Sommige staan solitair, als kleine eilandjes in de aarde, terwijl andere zich in groepjes nestelen, dicht tegen elkaar aan.

Tussen de steentjes van het zandstrand piepen tere hoedjes omhoog, hun opvallende roze tinten contrasteren met de natte grond. Verderop, in de donkere, vochtige aarde, verschijnen bruine en crèmekleurige paddenstoelen, terwijl op andere plekken witte exemplaren hun kop opsteken.

Het warme, vochtige klimaat laat deze bijzondere paddenstoelen gedijen, alsof de tuin een eigen leven leidt. De paddenstoelen komen en gaan, als een stille herinnering aan hoe dynamisch en onvoorspelbaar de natuur kan zijn.

Groet,

~~~~ Een fotograaf verteld ~~~~

De Eenzame Wachter van de Honingraat

In het hart van onze tuin in Chitimba, vond een bijzondere gebeurtenis plaats. In een hoge boom, stevig verankerd tussen de takken, bouwde een kolonie bijen een indrukwekkend hangend nest. Een meesterwerk van de natuur, een honingraat gevormd uit perfect symmetrische zeshoekige cellen, zorgvuldig opgebouwd uit bijenwas.

Wekenlang waren ze er. Een levendige gemeenschap, onophoudelijk zoemend, werkend, bouwend. Ik observeerde hen, legde hun bezige bestaan vast, de harmonie van hun bewegingen en de toewijding waarmee ze hun huis onderhielden. Hun aanwezigheid was vanzelfsprekend geworden, een klein ecosysteem op zich, tot op die ene ochtend.

Plots was het stil. Het kenmerkende gezoem was verdwenen. De bijen waren weg.

Nieuwsgierig liep ik naar het nest en zag wat achterbleef: een lege honingraat, verlaten door zijn bewoners. Maar niet helemaal. Eén enkele bij zat nog op de honingraat. Stil, onbeweeglijk. Alsof het wachtte op de terugkeer van de kolonie, of simpelweg niet wist waar naartoe. Een eenzame wachter bij een verlaten thuis.

Ik richtte mijn camera opnieuw en legde het vast: de laatste bij, trouw aan wat eens een bruisende gemeenschap was. Een stil beeld van verandering, van hoe de natuur haar eigen weg volgt.

Groet,

~~~~ Een fotograaf verteld ~~~~

Ochtendrust aan het Meer van Malawi

De broers Fred en Mphatso Luns stonden op het strand van het meer van Malawi, terwijl de zon opkwam boven het rustige water. Het was vroeg in de ochtend in Chitimba, een klein dorp in het noorden van Malawi. De lucht was koel en de stilte werd slechts af en toe verstoord door het zachte ruisen van de golven.

Fred keek naar de horizon, waar het licht langzaam de lucht kleurde, en de wereld leek even stil te staan. Er was bewolking, maar de lucht begon langzaam op te klaren.

Fred warmde zich op in de opkomende zon. Mphatso speelde met een stuk drijfhout dat aangespoeld was. Het was een moment van eenvoudige rust, waarin de dag zich in alle kalmte ontvouwde.

Groet,